‘Vergelijk je ‘m weleens met die van de andere jongens van de klas?’

‘Eh …je bedoelt als ie staat?’

‘Ja!’ Ze moest er zelf om lachen.

‘Is niet te doen,’ gaf ik nog serieus antwoord ook. Ze giechelde, terwijl ze verder ging met de mechanische beweging. Ze wisselde af, dan weer met rechts, dan weer met links. Stiekem hoopte ik erop dat ze ‘m in haar mond zou nemen.

‘Hoe lang is ie nou?’ Ik haalde mijn schouders op. Ook deze vraag hielp niet mee ‘m wat stijver te krijgen, merkte ik. En zij ook. Ze hield stil en bekeek het slapper worden. Haar zwart omrande ogen waren heel dichtbij mijn piemel. Ze glimlachte naar me, haar liefste lach en begon weer te kneden. Haar mooie gezicht lag nu op de binnenkant van mijn rechter dijbeenspier. Oh, als ik maar geen kramp krijg, dacht ik gelijk.

‘Je moet even iets verleggen,’ zei ik.

‘Zo?’ Ze was echt een en al medewerking.

‘Jaaah!’ fluisterde ik hees. Mijn lid begon weer te zwellen.

‘Wacht,’ zei ze plots en liet me los.

‘Wat doe je nou?’ schreeuwde ik.

‘Hou vast!’ schreeuwde ze terug. Uit haar schooltas pakte ze haar etui. En haalde daaruit een geodriehoek.

‘Tatatata!’ Ze hield het doorzichtige meetinstrument vlak voor me. Hoezo pesten, dacht ik. Je bent bijna toe aan een van de mooiste momenten van de dag, wat zeg ik, de week, de maand, je héle leven! En dan komt zo’n trut aanzetten met iets dat je zo’n beetje het meeste haat van alles.

‘Doe weg!’ schreeuwde ik.

‘Eerst meten,’ lachte ze. ‘Meten is weten.’ Het masseren begon weer. Met links, terwijl ze met rechts de langste zijde van de geo er naast hield.

‘Valt nog niet mee,’ hield ze me op de hoogte.

‘Hou je kop!’ schreeuwde ik. Ik verslapte weer.

‘Denk maar aan mij, alsof ik naakt voor je sta,’ zei ze.

‘Ik heb je nog nooit naakt gezien,’ zei ik. Daar moest ze even over nadenken, merkte ik. Ze stopte haar onderzoek. We keken elkaar aan en kregen de slappe lach. Het was een potsierlijk gezicht ons zo te zien. Ik met mijn half afgestroopte jeans op mijn enkels en mijn onderbroek halverwege mijn knieën, terwijl ik mijn winterjas nog aan had, dichtgeknoopt tot aan mijn kin. Mijn kont op mijn bagagedrager, mijn rug half op mijn fietszadel. Zij, zittend op het laagste punt van de fietsbeugel naast die van waar mijn fiets in stond. Haar lange zwarte winterjas om haar heen gedrapeerd op de grond, als de wijde jurk van een bruidsmeisje dat knielt voor het bruidspaar. Ze droeg een eveneens zwarte ijsmuts die ze helemaal over haar oren had getrokken. Haar handschoenen lagen op de grond naast haar, ook zwart. Ze zat in haar donkere periode had ze me verteld. Alle meisjes van de klas zaten in hun donkere periode, dacht ik, toen ze het zei. We spijbelden dit uur, omdat we allebei ons wiskundeproefwerk niet hadden geleerd. Dat ik spijbelde was heel normaal, ik dreigde zelfs binnenkort van school gestuurd te worden als ik er mee doorging. Maar, dat zij spijbelde! En dan ook nog onder wiskunde, haar beste vak en tijdens een heel zwaar meetellend proefwerk.

 

Ik probeerde me haar naakt voor te stellen. Keek teveel porno merkte ik. Van alles kwam voorbij: geweldig grote tieten, vette dikke konten, kale kutten, schandalig! Gewoon een schoolmeisje van veertien lukte me niet.

‘Je moet je uitkleden,’ zei ik, terwijl een ijzige windvlaag door de fietskelder gierde.

‘Ja, dag. Ik ben niet gek!’ Ze rilde, blies haar handen warm en wreef ze daarna tegen elkaar. Leek warempel aanstalten te maken om opnieuw te beginnen. Ik overzag het slagveld, mijn tot minimale afmetingen teruggebrachte geslacht. Volkomen weerloos, niet meer in staat zich op te richten.

 

Ze was een meisje uit mijn klas. Havo 3 van het Oldenhof College. In onze klas zaten veel meisjes. Van de 24 leerlingen waren er maar acht jongens. Een meisjesklas, dus. Als jongens ervoeren we dat niet zo. Wij vonden het gewoon, best leuk, maar niet echt bijzonder. Sommige leraren maakten er grappen over. Borger van Frans zei dat ze alle jongens die nog uit de kast moesten komen bij deze meiden hadden gezet. De lul! Was zelf homo. Mijn moeder had hem weleens gezien bij de supermarkt. Liep ie gearmd met zo’n toyboy zijn winkelwagentje te vullen. Nee, dan Nijkamp van Nederlands, legde de saaie grammatica graag uit in de vorm van quizvragen. 16 meiden tegen 8 jongens ging mooi gelijk op, vond hij.

 

‘Het uur is bijna voorbij,’ zei ze, ‘en ik wil toch resultaat zien.’ Resultaat? Het woord spookte door mijn hoofd. Waar had ze het over? Zo was het niet begonnen. Ik dacht werkelijk dat ze wilde neuken toen ze me in de kleine pauze aansprak. Me heimelijk vertelde dat ze haar proefwerk niet geleerd had en zou gaan spijbelen. Als compensatie voor deze verschrikkelijke daad kon ze niets lekkerders bedenken dan het met mij te doen. Ik was volkomen overrompeld, had het niet zien aankomen.

 

Ze pakte opnieuw mijn lid. Begon ermee te zwaaien. Als een soort warming up voor wat moest komen. Ze voerde het tempo op. Het deed zeer.

‘Kappen Els, alsjeblieft, zo werkt het niet.’ Ik smeekte gewoon. Belachelijk, een jongen van vijftien, waarbij het meest ultieme staat te gebeuren dat je je kan wensen op die leeftijd, smeekte om daarmee op te houden. Maar goed, de omstandigheden waren dan ook niet ideaal. Een tochtige kelder, gevoelstemperatuur zo ongeveer -10, waar je toch elke moment door de conciërge betrapt kon worden, de afdrukken van een bagagedrager in je kont, een aangekleed meisje dat weigerde om ook maar iets van zichzelf bloot te geven. En nu, zag en voelde ik tot mijn ontsteltenis dat ze zelfs haar handschoenen aan had getrokken!

‘Laten we even een peuk doen,’ stelde ik voor. Ze keek op haar horloge. Schudde van nee. ‘Kan niet,’ zei ze en deed één handschoen uit voor een nieuwe poging.  ‘Concentreer je,’ gebood ze. Waar heb ik dat meer gehoord, dacht ik. Toch probeerde ik het. Dacht aan mijn meest ranzige pornofilm ooit. Een gangbang van twee blonde sletten met wel twintig grote negerlullen. Mijn bloed begon weer te stromen. Verbeten kweet ze zich van haar taak.

‘Je moet er wel een beetje geil bij kijken,’ zei ik, toen ze ook de geo er weer bij pakte. ‘Geil ?’ zei ze. ‘Geil?’ Ze sprak het uit alsof je het met een lange ij schreef. Gijl.

 

Natuurlijk begreep ik er niks van. Waarom ik? Was ze verliefd op me? Ik kon het me niet voorstellen. Ze stond in de klas bekend als een verstandig, plichtsgetrouw meisje. Altijd haar huiswerk af, ook al zegt ze soms van niet.

‘Valt geen donder mee te beginnen,’ wisten wij al gauw. Vonden we ook niet erg. Andere meiden zat. Ze was knap, dat wel, op een aparte manier. Prachtig lang donkerbruin haar, groene ogen in een scherp melkwit gezicht. Mooie combi van een Poolse seizoenarbeidster en een Overijsselse boer, wist ik. Omdat ze onder maatschappijleer, waar we om de beurt iets hadden moeten zeggen over ‘familie’, had verteld hoe haar vader haar moeder had ontmoet. Het was carnaval en haar moeder had geen flauw idee wat dat betekende. Ze was door collega’s overgehaald naar een feest waar je verkleed heen moest. Als boerin was het meest eenvoudige geweest. Haar vader was daar ook, maar niet verkleed. Hij had gewoon zijn blauwe overall aan gehouden en zijn pet op. Hun outfits bracht ze bij elkaar. Ze dansten, de héle avond! Zij wist niet beter en hij vond het wel best. Hij was geen prater en zij sprak de taal nog niet goed. Toen hij haar ’s nachts thuisbracht, had ze zoiets gemurmeld als van dat ze weleens wilde weten hoe hij er in het écht uitzag. Hij was mee naar binnen gegaan, het kleine kamertje in dat ze huurde van haar werkgever, had zich uitgekleed en was spiernaakt voor haar gaan staan. ‘Zó!’ had ie gezegd.

 

‘Waarom lach je?’ vroeg ze. Ze was niet meer op haar gemak, zag ik. Lichte paniek in haar ogen. Ineens begreep ik het, er kwam iemand binnen. Ik hoorde gerommel, voetstappen. Als een gek sprong ik overeind. Maar het was al te laat. Stond daar zomaar Rudy, mijn klasgenoot. Ónze klasgenoot. Lulliger kon gewoon niet. Hij leek net zo verbaasd als ik. Terwijl ik mijn onderbroek omhoog trok en daarna mijn spijkerbroek keek ik naar Els. Ze had een hand voor haar mond geslagen. De hand die als laatste mijn piemel vast had gehouden. En nu voor haar mond. Je kon om minder opgewonden raken.

‘Sorry,’ was alles wat ze zei. Ze stopte de geo met zorgvuldige precisie terug in haar etui. Het etui terug in haar schooltas en maakte dat ze wegkwam. De echo’s van haar zilver geverfde soldatenkistjes galmden door de grote holle ruimte.

‘Was het lekker?’ vroeg Rudy. Op zijn gezicht een jongens-onder-elkaar lach. ‘Ik denk dat ik na jou was.’ Hij zei het alsof we in de wachtkamer van de tandarts zaten. Ik haalde mijn schouders op. Hij haalde zijn sigaretten tevoorschijn. Samen bliezen we de eerste zwaar geïnhaleerde trek de ijskoude kelder in. Onze uitgestoten adem vermengd met de uitgeblazen rook was zo heftig dat het mij niet zou hebben verbaasd als de conciërge met de brandblusser was komen aanzetten. We zaten in het decor van een B-film.

 

 

Voor commentaar stuur een mailtje: dmstraaijer@gmail.com